Kim jest ten człowiek, który porywa serca ludzi i którego rekolekcje odmieniają często życie wielu uczestników? Odpowiedź znajdziemy w historii jego życia.

Sabu Sebastian Vadakkel urodził się 16 stycznia 1965 r. w Indiach w miejscowości Kallarkutty w stanie Kerala. Jest najstarszym z trojga rodzeństwa. Ma brata i siostrę. W latach 1971-1981 uczęszczał do przyklasztornej szkoły w Kallarkuty, po czym wstąpił do seminarium Kongregacji Przenajświętszego Sakramentu w Kottayam. Tam przyjął imię Joseph. Studiował teologię i filozofię. W 1993r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1994r. założył Ośrodek Rekolekcyjny w Kalady. W 1997 r. przyjechał po raz pierwszy do Europy celem prowadzenia rekolekcji. W 2000r. został nominowany przez biskupa diecezji Trichur na kierownika zgromadzeń biblijnych. W r. 2003 udał się na Filipiny na studia doktoranckie.

W dzieciństwie żył w duchu głęboko religijnym. Wychowanie jakie otrzymał od rodziców wraz ze swoim rodzeństwem, wpłynęło na ich przyszłe wybory życiowe. Poszedł drogą kapłaństwa podczas gdy jego brat założył rodzinę a siostra wstąpiła do zakonu Kongregacji Najświętszego Serca. Pierwsze przynaglenie do życia duchowego przyszło w wieku ośmiu lat. Uczestniczył wtedy we mszy św. na której odbywały się święcenia kapłańskie. Słowa biskupa podczas kazania zapadły w jego serce. A były to mocne słowa: „Tylko kapłan ma moc otrzymaną od Jezusa do przeistoczenia chleba i wina w ciało i krew Jezusa Chrystusa.” Wtedy zapragnął zostać kapłanem. Od tego czasu jego pragnienie rosło. Szczególnie ukochał Eucharystię i Najświętszy Sakrament. Marzył o wstąpieniu do zakonu związanym z czcią Najświętszego Sakramentu. Innym przynagleniem i przeżyciem duchowym, które zaznał w wieku dziesięciu lat była lektura książki o dzieciństwie Don Boska (św. Jana Bosco, założyciela Salezjanów). Bardzo wzruszyła go młodzieńcza historia świętego, pragnienie zostania kapłanem i trudnościach jakie przeżywał.

Po ukończeniu szkoły postanowił wstąpić do Kongregacji Najświętszego Sakramentu. Każde dobre przedsięwzięcie przechodzi jednak próby. Taką próbą była odmowa przyjęcia do seminarium z powodu spóźnionego terminu złożenia podania. Tylko nieugięta wola zostania księdzem i modlitwa sprawiły, że decyzja odmowna została cofnięta. Była to próba cierpliwości i desperacji. Przeszedł 5 godzin pieszo wraz ze swoim ojcem aby prosić o przyjęcie. Nie zawiódł się, gdyż Bóg miał wobec niego konkretne plany.

Ojciec Joseph po uzyskaniu święceń kapłańskich został przeorem jednego z klasztorów. Tam zorganizował grupę modlitewną, która rozrosła się w krótkim czasie do 2 tys. osób. Rozpoczął również spotkania biblijne i prowadzenie rekolekcji. Jego dzieła szybko zaczęły wychodzić poza ośrodek rekolekcyjny w którym pracował i dotarły do m.in. takich miejsc jak: szkoły, klasztory, parafie, seminaria.

Pewnego razu po skończeniu modlitw wspólnotowych, jedna z sióstr obdarzona darami Ducha Św. otrzymała słowo poznania dotyczące ojca. Tej nocy ok godz. 3 miał być namaszczony Duchem Świętym. Jeszcze tego samego wieczoru otworzył Pismo Św. na Księdze Amosa i przeczytał: „Bo Pan Bóg nie uczyni niczego, jeśli nie objawi swego zamiaru sługom swym, prorokom” (Am 3,7). Szczęśliwy poszedł spać. Poprosił jeszcze o wcześniejsze przyjście Ducha Św. O godz. 2 w nocy Pan przyszedł do niego aby go dotknąć. Od tego wydarzenia, jego rekolekcjom towarzyszą liczne cuda i odczucia dotknięcia Ducha Św. przez zebrane osoby. Na jednym z nich zebrało się ok. 200 tys. ludzi, którym głosił Słowo Boże.

W trakcie spotkania ojciec czuł w rękach silne dotknięcia Ducha Św. Okazało się, że wielu uczestników spotkania miało odczucia przeszywającego ciało prądu.

Kiedy po raz pierwszy otrzymał zaproszenie do prowadzenia rekolekcji w Europie, prosił Pana o znak, czy jest to zgodne z Jego wolą. We śnie ujrzał światło padające na Biblię. Gdy się przebudził, otwarł Pismo Św. na słowach Izajasza: „Oto zawezwiesz naród, którego nie znasz, i ci, którzy cię znajdą, przybiegną do ciebie ze względu na Pana, twojego Boga, przez wzgląd na Świętego Izraelowego, bo On cię przyozdobi” (Iz 55,5). Od tego czasu ojciec Vadakkel prowadził rekolekcje w Niemczech, Szwajcarii, Francji i Rumunii, a także w Polsce, na Ukrainie i w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. (Tekst na podstawie książki ojca Josepha Vadakkela: „Jezus ociera twoje łzy”).

Ojciec Jose Antonio Maniparambil urodził się w 5 lutego 1964 roku w Parapukkarze w stanie Karela, jako siódmy syn Anthony’ego i Mariyam. Jest księdzem katolickim diecezji Irinjalakuda w stanie Kerala. Uzyskał tytuł doktora nauk biblijnych na Papieskim Instytucie św. Piotra w Bangalore. Obecnie jest profesorem biblistyki w Teras Vidyapeetha w Bangalore, prowadzi seminarium z teologii kontekstualnej i misyjnej. W ostatnim czasie gościł w Polsce – zapraszany przez parafie i wspólnoty charyzmatyczne do poprowadzenia rekolekcji ewangelizacyjnych lub innych rekolekcji związanych ze Słowem Bożym.

Ojciec Jose Maniparambil pochodzi ze stanu Kerala w Indiach. Należy do Sylobamarskiego Kościoła Katolickiego, który został założony przez św. Tomasza w I wieku. Jest siódmym z dziewięciorga rodzeństwa, które zostało wychowane w duchu religijnym. W 12-tym roku życia zdecydował się na powołanie kapłańskie. W 15-tym roku wstąpił do seminarium a w 25 roku życia tj. 28 grudnia 1989 r. w Diecezji Irinjalakuda otrzymał święcenia kapłańskie. Po 10 latach ukończył studia doktoranckie. Doktorat z teologii biblijnej uzyskał na papieskim Uniwersytecie św. Piotra w Bangalore. Zaraz potem na zaproszenie polskiego księdza salwatorianina udał się do Tanzanii gdzie wykładał w Salwatoriańskim Instytucie Filozofii i Teologii w Morogoro w Tanzanii w Afryce Wschodniej. Nauczał tam przez dwa lata jako profesor wizytujący. Jako profesor biblistyki pracował w Papieskim Seminarium św. Piotra w Bangalore i Ephrem Theological College w Indiacha. Prowadzi różne kursy duchowości biblijnej w Indyjskim Instytucie Duchowości w Bangalore oraz Dhyanasadhana w Mysore, Ryshivana w Mangalore. Pod jego kierunkiem księża i siostry zakonne prowadzą badania do prac magisterskich. Ojciec Jose otrzymał nagrodę przyznawaną przez Konferencję Episkopatu Kerali dla wyróżniających się młodych studentów biblistyki oraz nagrody za wybitne opracowanie na temat Ewangelii wg św. Marka. Był również wykładowcą w Północnych Indiach, gdzie jest bardzo niewielka ilość chrześcijan. Po pobycie w Tanzanii otrzymał zaproszenie do Europy i do tej pory gościł w około dziewięciu krajach europejskich głosząc kazania i wykłady w różnych miejscach. Ojciec Jose zajmuje się również malarstwem. Jego pierwszy obraz był portretem papieża Jana Pawła II. Bardzo kochał tego papieża i bardzo pragnął odwiedzić kraj jego pochodzenia. Marzenia się spełniły podczas pobytu w Niemczech, gdzie prowadził rekolekcje podczas których dostał zaproszenie do Polski. Głosił również Słowo Boże w Arabii Saudyjskiej - kraju, w którym jest zakaz prowadzenia jakiejkolwiek działalności duszpasterskiej a jedyną obowiązującą religią jest Islam. Przybył tam pod zmienionym nazwiskiem i podczas tajnych spotkań zgromadził 3 tys. wiernych. Pierwszą książkę napisał w wieku 19 lat, następnie w wieku 22 lat napisał komentarze do czterech Ewangelii, które wydał 2 lata później. Książka ta cieszy się od lat powodzeniem w stanie Kerala, gdzie jest używana przez większość księży. Do tej pory napisał 45 książek w swoim ojczystym języku Malayalam, 10 w języku angielskim. Jego książka pt. „Pocałunek” została przetłumaczona na język Polski. Ostatnio przetłumaczył książkę papieża Benedykta XVI "Światłość świata" na język Malayalam. O. Jose Maniparambil głosi rekolekcje i konferencje dla księży, sióstr zakonnych oraz dla świeckich w Indiach i za granicą, m.in. w Ulm i Berlinie w Niemczech (2008, 2009), Paryżu i Annecy we Francji (2007, 2009), Valladolid w Hiszpanii (2007), Wiedniu w Austrii (2007, 2008) i w prawie wszystkich stanach Indii. Prowadził międzynarodowe seminarium Młodzieży Jezusa we Włoszech (2007). Jest on też dyrektorem i założycielem Biblia Publications - wydawnictw promujących książki biblijne, eklezjologiczne i o duchowości (www.biblia.in), a także redaktorem naczelnym pierwszej katolickiej Encyklopedii Biblijnej w swoim ojczystym języku. Wziął udział w filmie "Nurunguvettangal" ("klejnoty światła"), wybranym na Festiwal Filmowy w Niepokalanowie. W Polsce gościł w Krakowie, Bielsku Białej i Rywałdzie. Na pytanie - skąd bierze czas na tyle różnych zajęć - odparł, że nie czas jest problemem, ale nasze zainteresowania. Jeśli coś naprawdę nas interesuje, to zawsze znajdziemy na to czas. Ciekawostką jest fakt, że ojciec Jose potrzebuje do snu tylko ok 4 godzin, a wspomina, że kiedyś spał jeszcze mniej tj. ok 2, 3 godzin dziennie. (Tekst na podstawie wywiadu przeprowadzonego przez Marię Gutowską oraz biografii ze strony www.odnowa.jezuici.pl)

O. Bogdan Kocańda OFMConv, franciszkanin konwentualny, urodził się 1 marca 1968 roku w Jaworznie. W 1990 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię w Krakowie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w WSD Franciszkanów w Krakowie (1991-1997). Tam też w 1997 roku przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1996-1998 był absolwentem Studium Duchowości Franciszkańskiej w Zakroczymiu. Po trzech latach pracy duszpasterskiej w Dąbrowie Górniczej i Chęcinach, gdzie od 1999 roku pełnił posługę egzorcysty na terenie diecezji kieleckiej, rozpoczął studia specjalistyczne z zakresu teologii duchowości na wydziale teologicznym KUL. W roku 2004 obronił rozprawę doktorską pod kierunkiem ks. prof. Marka Chmielewskiego poświęconą duchowości i posłudze kapłana-egzorcysty.

Ojciec Bogdan jest cenionym kierownikiem duchowym i rekolekcjonistą. Jest autorem trzech książek: "Posługa kapłana-egzorcysty", "Patrząc w kierunku krzyża z San Damiano" i poradnika: "Jak pomagać cierpiącym z powodu działania złych duchów" oraz wielu artykułów popularnonaukowych. Brał udział w licznych audycjach radiowych i w programach telewizyjnych, w których prezentował współczesne zagrożenia duchowe.

Obecnie o. Bogdan pełni funkcję dyrektora Franciszkańskiego Domu Formacyjno-Edukacyjnego w Rychwałdzie, gdzie zainicjował liczne działa m.in.: Corda Pia – Ruch Pasterzy Nowego Serca polegający na wsparciu modlitewnym kapłanów przez osoby świeckie, Fraternię Franciszkańską – wspólnotę formacyjną, w ramach której odbywają się spotkania dotyczące studium biblijnego, adoracje Najświętszego Sakramentu, ewangelizacyjne kursy Alfa, Msze św. z modlitwą o uzdrowienie. Ponadto o. Bogdan jest zaangażowany w liczne rekolekcje zarówno dla osób świeckich jak i duchownych, które odbywają się w domu rekolekcyjnym w Rychwałdzie jak też w wielu miejscach w Polsce i za granicą.

Ksiądz Dr John Baptist Bashobora pochodzi z Afryki, z Ugandy, kraju liczącym 25 milionów ludzi z których 80% to chrześcijanie. Urodził się w Bushenyi 5 grudnia 1946 roku. Został wyświęcony na kapłana w 1972 r. Jest aktualnie diecezjalnym koordynatorem Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej w Diecezji Mbarara, w południowo – zachodniej Ugandzie oraz członkiem Narodowego Stowarzyszenia Modlitwy Wstawienniczej. Studiował na Uniwersytecie w Rzymie, po których otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie zakończoną uzyskaniem tytułu doktora. Oprócz intensywnej pracy duszpasterskiej opiekuje się prawie pięcioma tysiącami sierot. Zbudował im dwie szkoły podstawowe, dwie średnie i dwa sierocińce, a budowa kolejnych jest w planach. Zapewnia im wszelkie potrzeby finansowe.

O. John otrzymał od Boga wielki charyzmat w posłudze uzdrawiania i uwalniania. Wszędzie tam, gdzie się pojawia się, aby głosić Słowo Boże, Bóg uwalnia poprzez niego ludzi od złego ducha i uzdrawia z przeróżnych chorób. Temu pokornemu księdzu towarzyszą nieustanie wielkie znaki i cuda. Również za pośrednictwem o. Johna Bashobory, Bóg wskrzesił wiele osób! Ojciec John prawie każdego dnia słyszy kierowane do siebie słowa Jezusa, i jest także pośrednikiem w przekazywaniu tych słów innym.

Gdy był w seminarium kwestionował sakrament namaszczenia chorych. W dzieciństwie widział że ksiądz który przyjeżdżał do umierającego, namaszczał go i chory umierał. Dlatego nigdy nie chciał widzieć księży w domu. Z tym uprzedzeniem musiał się zmierzyć dopiero jako kapłan. W dniu swoich święceń, żona jego wujka podeszła do niego i powiedziała: "John, kiedy umarł twój ojciec jak miałeś dwa lata, wypędziliśmy twoją matkę, a ja chciałam cię zabić z zazdrości. Wiedziałam, że nie jesteś moim dzieckiem, byłeś mądry, a ja nie chciałam, żebyś był mądrzejszy od moich dzieci. Chciałam cię zabić." Ojciec John przypomniał sobie sytuację z przeszłości: "Kiedy wyjechałem na wakacje, ta kobieta dała mi pojemnik, który był wypełniony trucizną. Kiedy zrobiłem znak krzyża, ten pojemnik rozleciał się w małe kawałki." Kobieta kontynuowała: "Nie wiedziałeś tego wszystkiego i teraz proszę cię – przebacz mi. Ale to nie wszystko John. To ja zabiłam twojego ojca." Ta chwila była dla niego straszna. Prosił Boga o siłę i o Ducha Świętego. Pytał się Jezusa dlaczego to się dzieje w dniu tak uroczystym. W końcu przebaczył jej mocą Jezusa Chrystusa. Tak zaczynała się historia jego kapłaństwa, która do dzisiaj przez te wszystkie lata przynosi niezwykle obfite owoce.

Jego zwykły dzień wygląda tak: Wstaje o godzinie 3:00 i zaczyna modlitwę za wszystkie narody i ludzi, którzy go o to prosili. Potem wraca do łóżka do godziny 4:00. O 5:00 przygotowuje się do odprawienia Mszy świętej lub do modlitw w kościele. Msza i modlitwy trwają do godziny 7:00. Potem je śniadanie przez około pół godziny a następnie idzie do biura. W biurze pracuje w każdy poniedziałek, wtorek, środę i czwartek popołudniu aż do godziny 22:00. Modli się, udziela rad, odwiedza ubogich, przyjmuje ludzi, którzy przyprowadzają sieroty. Sieroty przychodzą prawie codziennie. Jest ich bardzo dużo. Pomaga również ludziom, którzy wyszli ze szpitala i nie mają leków oraz tym, którzy w ogóle nie zostali przyjęci do szpitala. Pomaga wdowom, które zostały oszukane korzystając także z prawników. Jego działalność jak na księdza jest bardzo wszechstronna.

Fundacja księdza Johna Bashobory utrzymuje prawie 5000 dzieci. W ciągu ostatnich 15 lat ksiądz John przyczynił się do założenia ponad 2000 grup modlitewnych w Ugandzie. Ojciec John po raz pierwszy przyjechał do Polski w 2007 roku. Był gościem w krakowskich Łagiewnikach. Konferencje jakie głosił pt.: "Strumienie Miłosierdzia" pod patronatem Kardynała Stanisława Dziwisza odbyły się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. (Tekst na podstawie filmu "Duch" oraz wywiadu z listopada 2010)

Amerykanka kubańskiego pochodzenia. Od lat zaangażowana jest w posługę i działalność stowarzyszenia Magnificat oraz Katolicką Odnowę Charyzmatyczną. Jest założycielką fundacji Chwała Boża, która zajmuje się głoszeniem Jezusa i ewangelii, głoszeniem prawdy o zbawieniu i Królestwie Bożym. W jej ramach funkcjonuje grupa modlitewna Chrystusa Króla, szkoła Słowa Bożego, odbywają się modlitwy o uzdrowienie. Maria prowadzi również regularną posługę w więzieniu dla kobiet, organizuje konferencje odnowy charyzmatycznej. Maria jest świecką misjonarką Afryki, gdzie założyła oddział Magnificatu w Ugandzie. Jest autorką książek o tematyce religijnej, min. "Uzdrowienie jest dla ciebie", "Twój język ma moc", "Strzała w Jego ręku", "Jak trwać w Duchu Świetym" opartych na Słowie Bożym.

Maria Vadia urodziła się w Hawanie na Kubie w zamożnej rodzinie katolickiej. Miała 10 lat, gdy przeniosła się z rodziną do Miami na Florydzie, aby uciec od reżimu komunistycznego w jej ojczystym kraju. Uczęszczała do katolickiej szkoły lecz była niedzielnym katolikiem bez osobistej relacji z Panem Jezusem. Mieszka w Ameryce od ponad 50 lat. Studiowała na uniwersytecie. Wyszła za mąż za bogatego Amerykanina kubańskiego pochodzenia. Ma czwórkę dzieci: Ricky, Victor, Eddy i Rosario. Jej starsza siostra poznała Jezusa i została napełniona Duchem Świętym. Opowiedziała o tym Marii i przez następne lata modliła się za nią wraz z przyjaciółmi. Maria, która na co dzień otaczała się bogactwem, zaczęła odczuwać nieokreśloną pustkę. Nie wiedziała po co żyje. Modlitwy siostry w końcu zaczęły przynosić skutek. W 1987 r. do jej miasta przyjechał papież Jan Paweł II. Udała się na spotkanie z ciekawości. To był dzień który zapoczątkował zmianę w jej życiu. Spotkanie z papieżem przerwała burza i ulewny deszcz, ale Maria wróciła do domu szczęśliwa, ponieważ została napełniona miłością Jezusa. Zaczęła kochać wszystkich ludzi i wiedziała, że to nie od niej pochodzi, gdyż w tym czasie miała wielu wrogów. W następnym tygodniu dostała zaproszenie na spotkanie grupy charyzmatycznej. Tam po raz pierwszy zetknęła się z modlitwą charyzmatyczną. Zobaczyła szczęśliwych katolików, którzy wielbili Pana, radowali się, śpiewali, modlili się językami. Podczas weekendowego seminarium odnowy w Duchu Świętym oddała życie Jezusowi. W trakcie modlitwy wstawienniczej została napełniona Duchem Świętym. Życie nabrało dla niej sensu i odnalazła prawdziwy cel, którego wcześniej tak jej brakowało. Tak radykalny krok niósł ze sobą pewne konsekwencje. Nie znalazła zrozumienia u swojego męża, który nie chciał słyszeć o Jezusie, a wielu przyjaciół ją opuściło. Jej życie całkiem się zmieniło. Godzinami czytała Pismo Święte przez które Pan do niej przemawiał, odczuwała wielkie pragnienie uczestniczenia we mszy św., chodziła na spotkania wspólnoty biblijnej, czuła potrzebę niesienia innym "Dobrej Nowiny". Otrzymała charyzmat uzdrawiania przez nakładanie rąk. Przez 15 lat chodziła do ludzi bezdomnych i chorych na AIDS niosąc im Ewangelię i uzdrawiając ich.

W życiu osobistym przeszła bardzo trudne chwile. Jej rodzina podupadła finansowo a mąż ją porzucił. Maria została sama z czwórką dzieci. Jednak Jezus był przy niej przez cały czas. Tylko dzięki Niemu była w stanie przebaczyć mężowi, który tak ją skrzywdził. Mimo wielu trudności, nie musiała pracować zawodowo. Zajmowała się wychowywaniem dzieci i głoszeniem ewangelii. Pan posyłał ją do krajów całego świata m.in. do krajów Ameryki, do Kuby, Trynidad i Tobago, Barbados, Jamajki, Meksyku, Malty, Ghany, Nikaragui, Ugandy, Tanzanii, Zambii, Indonezja, Papuji Nowej Gwinei, Kanady, Indii, a ostatnio Polski. Jest aktywnym członkiem katolickiej odnowy charyzmatycznej w archidiecezji Miami. Jest założycielką oddziału Magnificatu "Jezus jest Panem" w Miami oraz członkiem Grupy Doradczej Magnificatu, Międzynarodowej Posługi dla Kobiet Katolickich. Założyła fundację "Chwała Boża", która prowadzi dzieła ewangelizacji. W jej ramach istnieje grupa modlitewna Chrystusa Króla. Maria prowadzi również cotygodniowy krąg biblijny "Uzdrowienie poprzez Słowo" w swojej parafii w kościele katolickim św. Ludwika. Prowadzi również posługę w Areszcie Śledczym dla Kobiet w Miami oraz w Genesis House domu dla bezdomnych i chorych na AIDS (obecnie nieczynny).

Jest autorką książek: "Uzdrowienie jest dla ciebie", "Twój język ma moc", "Strzała w Jego ręku", "Jak trwać w Duchu Świetym" oraz nieprzetłumaczonych jeszcze: "Break Open Your Wells!" oraz "Victory in the Eye Gate". Do Polski przyjeżdża od 2009 r. (tekst na podstawie biografii z książki "Uzdrowienie jest dla Ciebie!" oraz z konferencji Marii Vadii)

Z ogromnym zaangażowaniem i pełnym zaufaniem Panu Bogu

„I rzekł do nich Jezus:”Pójdźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi.” A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za nim.” Ewangelia św. Jana 1/17-18

W czerwcu 1960 r. Pan Jezus powołał do życia zakonnegoTeresę Kumari Valappila – siostrę Margaritha wraz z trzema innymi dziewczętami z miejscowości Trichur w Indiach – Kerala. Porzuciwszy swoje dotychczasowe obowiązki (porzuciwszy sieci) podążyły za wezwaniem Pana Jezusa. Przybywszy do Rzymu otrzymały papieskie błogosławieństwo od papieża Jana XXIII. Następnym etapem podróży były Niemcy. Siostra Margaritha należy do Zgromadzenia Sióstr od św. Józefa w Klasztorze św. Trudperta w Münstertal. W Historii Kościoła było to pierwsze wydarzenie, w którym wspomniane Zgromadzenie, jako pierwsze w Europie przyjęło dziewczęta do życia zakonnego z krajów azjatyckich. W czasie trania nowicjatu nauczyła się języka niemieckiego. 8 września 1962 r. złożyła pierwsze ślubowanie zakonne. Następnie podjęła naukę w celu uzyskania zawodu pielęgniarki. Po uzyskaniu tytułu pielęgniarki podjęła pracę w wielu szpitalach podległych Zgromadzeniu, w którym służyła. Przez okres ośmiu następnych lat pełniła funkcję pielęgniarki w Przychodni miejscowej gminy. Domy Opieki Społecznej, to kolejne miejsca pracy siostry, która angażując się w pomoc ludziom starszym spełniała oczekiwania stawianym wymaganiom. W tym czasie pełniła ona funkcję przełożonej. 1989 r. był rokiem przełomowym w życiu siostry Margaritha. Nieoczekiwana choroba zmusiła ją do przerwania dotychczas wykonywanej pracy. Stan zdrowia w jakim się znajdowała spowodował, iż zmieniła swój stosunek do modlitwy, dziękczynienia i Pieśni Chwały. Poprzez cierpienie odkryła nową drogę do Pana Boga ofiarując Mu siebie i swoje życie.

Jezus żyje również dziasiaj

W 1990 r. siostra Margaritha odwiedziła swoją chorą matkę w swojej Ojczyźnie w Indiach-Kerala i zetknęła się po raz pierwszy z Charyzmatycznym Ruchem Odnowy. Siostra otrzymywała często zaproszenie (począwszy od 1982 r.) od swojej matki do wzięcia udziału we wspólnych rekolekcjach, jednakże odrzucała te propozycje ulegając Europejskim wpływom ukierunkowujących jej postępowanie na drodze wiary. Wspomniany Charyzmatyczny Ruch Odnowy działający od ok. 20 lat przeżywał swój rozkwit i na kolejne zaproszenie swojej matki, która doznała łaski uzdrowienia, siostra Margatitha przychyliła się. Kierowała nią głównie chęć złożenia dziękczynienia Panu Bogu za przywrócenie zdrowia schorowanej matce. W ten oto sposób odbyła sostra wraz ze swoją matką rekolekcje, którym przewodził Ojciec Mathew Naikomparambil (należący do Zgromadzenia św. Wincenta) Uczestniczyło ok 5000 wiernych. Siostra przyznaje, iż chciała ograniczyć swoją obecność do obserwacji i że kierowała nią głównie ciekawość. Jednakże od samego początku zetknęła się z ogromną masą ludzi, którzy z uniesionymi do góry rękami chwalili Pana Boga . Ojciec Mathew powiedział: „Jezus, który również dzisiaj żyje, jest tutaj obecny i pragnie nas dotknąć aby nas uzdrowić.” Siostra pomyślała wtedy, że jeżeli Jezus rzeczywiście tutaj się znajduje, to z pewnością będzie czynił cuda dokonując uzdrowień. W tym momencie zawołał Ojciec Mathew donośnym głosem przez mikrofon: „Ty głuchoniema dziewczyno - Ty możesz już mówić i możesz też słyszeć! JEZUS rozwiązał twój język. Możesz więc mówić i możesz słyszeć!!!”
Siostra Margaritha była bardzo zdenerwowana i rozglądając się wkoło mówiła do siebie: „Jezu, jeżeli to jest prawdą , jeżeli Ty rzeczywiście dokonałeś tego uzdrowienia, to uczyniłeś to dla mnie, aby umocnić moją wiarę.” Nagle podeszło do mikrofonu małżeństwo ze swoją 14-letnią córeczką. Matka powiedziała, że dziecko od urodzenia było głuchonieme i że dzisiaj po raz pierwszy może mówić. Oddano mikrofon głuchoniemej a ona wołała: „JEZUS”. W tym momencie, siostra Margaritha uniosła swoje ręce do góry i zapominając o otaczających ją ludziach wychwalała Pana zalewając się przy tym łzami. W ten oto sposób stała się ona świadkiem tego, że Pan Jezus jest wśród nas żywy i dokonuje uzdrowień: ślepi widzą, głusi słyszą, niemi mówią, chromi mogą chodzić. Podczas głośnego wychwalania Pana, Pan Jezus nie tylko dotkną siostrę, ale również została ona na nowo narodzona w Jezusie Chrystusie. Podobnie jak wówczas Pan Jezus powiedział do Nikodema: ”Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeżeli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego.” J 3/3 Poprzez dotknięcie Pana Jezusa poznała wewnętrznie swoje nowe powołanie: „ Idź i głoś Słowo Boże w całej Europie. Roznoś radość i pokój, których tutaj doznałaś. Tego samego dnia potwierdził Pan Jezus nowe powołanie siostry Margarithy poprzez Ojca Mathewa. W 1999 r. za zgodą przełożonych siostry odbyły się pierwsze rekolekcje w jej rodzimym klasztorze - Św. Trudperta w Niemczech. Rekolekcje prowadzili indyjscy ojcowie ze Zgromadzenia św. Wincenta. Uczestnikami tych rekolekcji była 79 - grupa pielgrzymów z Indii. Podczas tych rekolekcji wielu wiernych doznało uzdrowień wewnętrznych i cielesnych. Do uzdrowionych należała też siostra Margaritha, która została uleczona z dokuczliwej alergi. Nawroty choroby trwały od ok 14 lat.

Ewangelizacja

Wspomniane rekolekcje zapoczątkowały ewangelizowanie, które odbywało się pod przewodnictwem i aktywnym współudziale siostry Margarithy. Nawiedzano liczne diecezje w Niemczech, przeprowadzając z powodzeniem rekolekcje, które prowadzili na przemian księża z Indii i z Niemiec oraz siostra Margaritha. Z czasem zaczęto organizować rekolekcje w innych krajach Europy: w Dani, w Szwecji, we Francji, w Szwajcari, w Austri, na Słowacji, w Kroacji, na Węgrzech, w Rumuni, na Ukrainie, w Rosji, na Białorusi, w Afryce i w USA. Początkowo prowadzeniem rekolekcji zajmowała się siostra dorywczo. W 1993 r. była ona oddelegowana do zajmowania się prowadzeniem tychże rekolekcji w znacznym wymiarze czasu. W kwietniu 1996 r. przejmuje prowadzenie działalności rekolekcyjnych w pełnym wymiarze czasu. Przełożona generalna siostry, popiera ją w pełni i pomaga we wszystkich poczynaniach z wiązanych z niesieniem pomocy w służbie Jezusa Chrystusa. W 1993 r. podczas modlitwy przeprowadzonej przez Ojca Mathewa, wraz z Charyzmatyczną Grupą Ruchu Odnowy – otrzymał wewnętrznie słowa, iż siostra Margaritha otrzyma wkrótce mały domek, a w późniejszym czasie ogromny dom w okolicy Frankfurtu, który będzie służył Ewangelizacji. 1 czerwca 1997 r. powstaje centrum modlitewne w miejscowości Massbach (diecezja Würzburg). Siostra Margaritha dostaje do pomocy siostrę Kilianę, która przez ostatnie 45 lat zajmowała się pielęgnacją i opieką ludzi chorych i starszych mieszkających w Domach Opieki Społecznej. Wkrótce okazało się, że dopiero co powstałe centrum jest za małe i następuje spełnienie drugiej części obietnicy Pana Jezusa. Pod koniec 1998 r. spotyka się siostra z panią dr. Block, właścicielką Ośrodka Uzdrowiskowego „Dom Rafała” (niem. „Haus Raphael”) i po półgodzinnej rozmowie (siostra nie znała pani doktor) otrzymuje w darze ten Ośrodek. Na opisanym przykładzie widzimy jak Wszechmogący Bóg wprowadza Swoje plany w życie poprzez działanie Ducha Swiętego. W ten oto sposób w marcu 1999 r. siostry zakonne Margaritha i Kiliana otrzymują oficjalną zgodę na utworzenie Centrum Ewangelizacji w „Domu Rafała” w miejscowości Bad – Soden – Salmünster (diecezja Fulda) od ks. Arcybiskupa dr J. Dyba.
Początkowo dysponowano miejscami dla 100 osób, później - 500 osób, następnie - 600 osób. Obecnie Hala-modlitewna otrzymująca patronat „św. Teresy z Lisieux” posiada 800 miejsc siedzących, które są prawie zawsze zajęte.
Odbywane rekolekcje i dni modlitwy umacniają wiarę zgromadzonych wiernych poprzez: Słowo Boże, Msze Swięte, Sakrament pojednania, Pieśni Chwały, Adorację Najświętszego Sakramentu, Różaniec oraz modlitwy do Ducha Swiętego z prośbą o otrzymanie Darów Ducha Swiętego i liczne błogosławieństwa. Tematem rekolekcji jest m.in.: Miłość Boga, Pan Jezus jest naszym jedynym ratunkiem i Zbawicielem, Słowo Boże, Matka Boska, Przebaczanie, Zal za grzechy i nawrócenie, Uzdrowienia wewnętrzne, Modlitwa, Wiara, Duch Swięty, Dary Ducha Swiętego........... Liczni uczestnicy odbywanych tutaj rekolekcji dają świadectwa uzdrowienia i uwolnień od wszelkich nałogów na drodze wiary. Wielu wiernych świadczy o odkrywaniu swojego życia na nowo.

Chwała Panu!


A oto adres Centrum Ewangelizacji w Niemczech:
Haus Raphael
Parkstr. 2a
63628 Bad-Soden-Salmünster
Tel.:0049 6056 740 447
Fax: 0049 6056 740 419
Strona internetowa: www.haus-Raphael-ke.de
Dr. Block . Tłumaczenie wybranych fragmentów z j. niemieckiego - Z. Galek

Tekst zapożyczony ze strony: http://xwaldemar.alleluja.pl/tekst.php?numer=38093

dr. Carola Razza jest licencjonowaną psychoterapeutką z Florydy w USA. Ukończyła studia magisterskie z psychologii, a następnie uzyskała doktorat na Uniwersytecie Nova Southeastern za badania dotyczące psychologii dzieci i młodzieży. Dr Carola Zraza jest etatowym pracownikiem oraz kierownikiem duchowym w Seminarium św. Wincentego a Paulo. Jest koordynatorką oddziału Magnificatu w diecezji Palm Beach w USA oraz członkiem Zespołu Doradczego Magnificatu. Od ponad 25 lat prowadzi prywatną praktykę psychoterapeutyczną. Napisała dwie książki „Krem przeciwsłoneczny. Jak chrześcijanie nieświadomie zamykają się na łaskę” oraz „Proszę, bądź dla mnie rodzicem”, pozycję skierowaną dla rodziców dorastającej młodzieży. Carol prowadzi seminaria, konferencje, warsztaty oraz rekolekcje, zarówno w swoim kraju, jak i za granicą .